Pedro Calderon de la Barca

Hiszpański barokowy poeta i dramaturg. Calderón był wychowankiemjezuitów, księdzem, człowiekiem o gruntownym wykształceniu pogłębianymprzez całe życie. Pełnił funkcje królewskiego kapelana i nadwornegodramaturga Filipa V. Był wybitnym przedstawicielem swojej epoki, azarazem końcowej fazy tzw. Złotego Wieku kultury hiszpańskiej;pisarską palmę pierwszeństwa przejął po Lope de Vedze. Z jegonazwiskiem wiążą się ważne motywy europejskiej literatury:postrzeganie życia jako snu oraz świata jako teatru z ludźmi-aktoramiodgrywającymi swoje role na jego scenie (życie snem, theatrum mundi).W Polsce twórczość Calderóna wzbudziła zainteresowanie w okresieromantyzmu; Juliusz Słowacki dokonał dość swobodnego przekładuKsięcia niezłomnego, którego pierwotną tematyką jest gotowośćponiesienia najwyższej ofiary za wiarę, co u polskiego romantykazyskało odpowiednie zabarwienie w duchu filozofii genezyjskiej.

Ur. 17 stycznia 1600 r. w Madrycie
Zm. 25 maja 1681 r. w Madrycie
Najważniejsze dzieła: Życie jest snem, Książę niezłomny, Wielki teatr świata